Moos is mijn zoon, hij is acht jaar oud. Hij heeft moeite met leren. Het kost hem meer tijd en soms beklijft het niet. Hoe hard hij ook zijn best doet. Naar school gaan vindt hij leuk, maar hij vertelde bij de start van het schooljaar bijna direct tegen de juf dat hij het niet zo goed kan. Leren. We krijgen werk mee naar huis wat wij oefenen met hem. Soms legt hij zijn hoofd op zijn armen en verzucht dan dat hij liever wil spelen, omdat hij toch al naar school is geweest. Die momenten doen mij pijn. Evenals de rapporten. Waar keer op keer terug te zien is dat hij matig tot onvoldoende scoort. Dit jaar kreeg ik tranen in mijn ogen toen ik de tekst las die de juf heeft toegevoegd. Dit is mijn kind, dit wat zij schrijft, niet die matig en onvoldoendes. Hij is zoveel meer!

Ik ben Moos, ik ben 8 jaar. Naar school gaan vind ik leuk en ik leer elke dag wel iets. Thuis oefen ik ook, maar dat vind ik soms stom, dan wil ik liever buiten spelen. In de klas let ik altijd op en de juf zegt dat ze trots op mij is. Mijn rapport is slecht. Ik kan het niet.

Ik ben de juf van Moos. Dagelijks zie ik hoe hij zijn best doet, doorzet en probeert. Hij leert binnen zijn mogelijkheden. Vandaag worden de groepen besproken, zo ook mijn groep. Moos valt (met nog een aantal leerlingen) op, omdat ze uitvallen. Niet Moos, maar de cijfers van Moos. Gevraagd wordt hoe dat kan. Ik leg uit dat hij moeite heeft, de instructie voor hem vereenvoudigd moet worden, herhaald en de inoefening ook, begeleid en herhaald. Dat het ondanks die aanpassingen niet beklijft. Krijgt hij werk mee naar huis? Ja. Heeft hij verder extra begeleiding? Nee. Misschien is dat toch nodig. Ik wil dat je duidelijk noteert wat hij doet, waarom, wanneer, het resultaat en de opvolging ervan. Volgende periode moet er sprake zijn van meer groei.

Het houdt mij bezig. Zijn scores zijn onvoldoende, maar zijn doorzettingsvermogen, inzet en intrinsieke motivatie zijn beter dan die van menigeen. Daar is niet naar gevraagd. Zo heb ik ook niet kunnen zeggen dat hij creatief is in het bedenken van oplossingen, dat hij prachtig kan tekenen en bovendien de mooiste dingen maakt met zijn vader. Dit voorjaar nog een vogelhuisje en een groot insectenhotel. Inclusief bouwtekening, benodigdheden en bouwplan.

Ik moet denken aan een vriend van ons die ons laatst toevertrouwde zich zijn hele schoolperiode dom gevoeld te hebben, nooit goed genoeg. Maar die kortgeleden wel het huis waarin hij met zijn gezin woont, zelf heeft ontworpen en gebouwd. Met alles erop, eraan en erin! Noem dat maar eens dom.

Ik maak mij dan ook geen zorgen over Moos, hij komt er wel. Ik maak mij zorgen over de kortzichtigheid waarmee hedendaags enkel naar cijfers wordt gekeken en amper naar het kind. De winst in het onderwijs bestaat niet uit cijfers. Het bestaat uit gelukkige, zelfverzekerde kinderen die uitstromen naar het juiste niveau, passend bij hun ontwikkeling.

De naam Moos is bedacht.