Bij zwemles komt bij mij de gedachte naar boven van te warme kleedkamers vol stuiterende kinderen, voor aanvang met spanning en na afloop druipend en vol stoere verhalen over wat ze allemaal geleerd hebben. In hun gedachte halen ze binnen twee weken hun diploma, maar de werkelijkheid is dat je (gemiddeld) een jaar wordt ondergedompeld voordat ze dat felbegeerde papier in handen hebben.

Welke gedachte niet bij mij opkomt is dat ik mijn eigen zwemles dunnetjes ga overdoen door mee te zwemmen. Na de eerste verbazing, krijg ik er zin in en zie ik het nut er ook van in. Samen met mijn oudste een uur samen zwemmen. Hoe gezellig!

De eerste zwemles breekt aan en enthousiast gaan we samen op pad. Eenmaal in het zwembad blijk ik als moeder een uitgestorven ras te zijn, door alle vaders die mee zwemmen en wordt pijnlijk duidelijk dat ik doordeweeks moeiteloos een klas kinderen stil krijg, maar nul overwicht heb als het mijn eigen kind betreft. Zodra we één teen in het water steken, schakelen haar oren uit en haar mond aan. Tussen het spetteren door kwettert ze er vrolijk op los. Ze hoort niks van wat de meester zegt, vangt mijn signalen niet op. Ik lig bijna bovenop haar in het water, dus je zou verwachten dat die signalen in haar (ge)zicht zijn. Maar niks komt aan, binnen, door.

Ik probeer haar er bij te houden zonder teveel aandacht op ons te vestigen. Zonder succes. Naast de irritatie en frustratie zie ik er de grap wel van in.

“De juf” heeft een kind dat niet luistert. Humor hoor.

Omdat ik niet wil doordraven staak ik mijn verwoede pogingen en beperk ik mijn aansturing tot een minimum. Het heeft toch geen zin. Eva blijft even vrolijk en spartelt als een jong eendje in de rondte.

Na de les drogen we ons af, kleden ons aan en lopen naar de auto. Eenmaal in de auto kan ik het niet laten om haar te confronteren met haar gedrag met de vraag: ‘Waarom!?’ zonder al te wanhopig te klinken. Ze draait haar hoofd opzij, kijkt mij aan en antwoordt:

‘Ik vind het zó leuk om met jou te zwemmen dat ik helemaal vergeet te luisteren.’

Tja…