Als klein meisje kwam ik er voor het eerst. Ik keek mijn ogen uit. Zelfs al voordat ik binnen was. De uitstraling, de geur, de mannen die riepen en het interieur. De hokken met banken, daar moest je een plekje zien te bemachtigen.

” ‘Dat is echt!’, zegt mijn oma. Ze trekt mij en mijn zus mee op zoek naar een ‘hok’ dat vrij is. Mijn opa loopt er rustig achter. Het lijkt op niets uit te draaien, alles vol en toch, net als mijn zus en ik de hoop opgeven, ziet mijn oma een kans. Mensen die weg gaan. Snel door de kraam heen om even te wachten op de bijna vrije plek.

Daar zitten we met zijn viertjes. Opa en oma met twee kleindochters. Mijn zus en ik kijken nog steeds onze ogen uit. Kanten gordijnen, mooie raampjes, roepende mannen, mannen met manden en andere bezoekers. Maar het allermooiste en meest bijzondere vinden wij de bomen. Er groeien bomen binnen. Niet in een pot, nee echte bomen. De stronken kunnen we niet zien, net als de toppen, alleen de stammen zijn zichtbaar. Oma glimlacht van oor tot oor en legt ons met liefde en geduld uit hoe dat kan.

‘Deze kraam staat hier niet altijd. Aan het eind van het zomerseizoen breken ze alles af om het in de lente weer op te bouwen. En dan bouwen ze het netjes om de bomen heen.’

Haar verhaal wordt onderbroken door een meneer die de bestelling komt opnemen. Opa zegt wat wij graag willen en de meneer roept door de zaak: ‘2 Sinas, appelsap, cola en 4 enkel!’

Lang hoeven we niet te wachten, het drinken is er bijna direct en het eten volgt snel. Het ziet er hemels uit en de geur die ons naar binnen wenkte, is nu heel dichtbij. Het water loopt ons in de mond en we pakken onze vorken. Bijna zo snel als het gemaakt is, is het ook op. Het bordje leeg likken is niet netjes, maar och wat hadden we dat graag gedaan.

Na afloop kijken mijn zus en ik nog bij de kok en zijn mooie fornuis. Het is al heel oud, maar doet zijn werk fantastisch.”

De eerste keer. Ik zal het niet snel vergeten. Dankzij mijn opa en oma heb ik de lekkerste poffertjes van het land geproefd. En wat zij, helaas, nooit zullen weten is dat ik er sindsdien elk jaar in ieder geval één keer heen ga. Nu ook met mijn eigen kinderen en hopelijk in de toekomst als oma met haar kleinkinderen. De lekkerste poffertjes van het land, ze zijn om te smullen!

Ben je benieuwd geworden naar de lekkerste poffertjes van het land en hun mooie kraam!? Neem gerust een kijkje op de website en prik een datum. Het is zeker de moeite waard!

http://www.poffertjeskraamlaren.nl