Er zijn best wat vriendinnen van mij zwanger of net bevallen op dit moment. Spannend of alles goed zal gaan en als er dan een gezonde baby ter wereld komt, is dat zo bijzonder en ontzettend leuk. Vroeger als kind dacht ik dat het alleen maar leuk was. Zonder zorgen en ongemakken. Ongemakken, hoezo? Dat het niet alleen maar ‘leuk’ is, besefte ik voor het eerst toen mijn zus tegen het eind van de zwangerschap liep.

Het was rond de 34^ste week. Ergens rond die week kwam het kraampakket per post. Naïef als wij waren, verwachtten wij een soort tweede ‘blije doos’, maar niets was minder waar. Vol verwachting opende mijn zus de doos, sorry, het pakket. Ze viel stil bij het aanzicht van de inhoud en pakte er eerst een soort luier uit. Ze hield het in de lucht en vroeg aan mijn moeder, die aan de keukentafel zat, enigszins gekscherend: ‘Mam, is dit niet iets te groot voor de baby!?’ Mijn moeder kon haar lachen, met moeite, inhouden toen ze zei dat de luiers niet voor de baby waren, maar voor haarzelf. ‘Wat!? Serieus?’ Weg met de pret over het pakket.

Het is maar goed dat sommigen openhartig zijn over wat kan komen. Zo ben je nog enigszins voorbereid. Is het pakket toch nog ergens goed voor. Een troost meiden, meer dan een paar weken hoef je die luiers niet om. En na die weken komen de gemakken. Jullie krijgen een nieuw ritme, met wat geluk een beetje meer slaap, je krijgt je eigen lichaam langzaam weer terug en het genieten kan beginnen.

Lieve vriendinnen, ik wens jullie allemaal een gezonde, lieve baby! En die luiers voor jezelf? Voor je het weet ben je weer uit de luiers en verschoon je enkel nog de luiers van je baby.