‘Drie is teveel!’

Ik lach hard.

‘Nee, echt. Het is heel onhandig! In de achtbaan bijvoorbeeld. Dan zit er altijd iemand alleen.’

Ik lach weer.

Ze is zo eerlijk en direct. Het siert haar. Of het nu om haarzelf gaat of om anderen, ze zal zich niet inhouden. Haar vraag was al net zo direct als haar reactie op mijn antwoord. Namelijk of wij nog de wens voor een derde kindje hebben.

Het antwoord is inmiddels duidelijk: Ja!

‘Niet handig. Nee, echt niet. Eigenlijk zelfs ontzettend onhandig. De achtbaan is één, maar ook’:

– je hebt maar twee handen
– de fiets is te krap
– de auto te klein
– je schoot niet groot genoeg
– ze zullen vechten om naast jou te kunnen zitten

Conclusie: Gewoon niet doen.

Zie nu. Tegen het advies in, is onze wens uitgekomen. Ondanks dat ik er geen derde hand bijgeleverd heb gekregen en mijn schoot niet is gegroeid, zijn we enorm gelukkig!
Ze kunnen zelfs beiden naast mij zitten als er één op schoot zit en voor wat betreft de achtbaan…

Dan moet jij maar gewoon met ons mee, dan zit niemand alleen!