Van “Wat zal jouw vriend blij zijn!” tot “Eindelijk een stamhoofd” en “Nu is het gezin compleet”. Eén ding is zeker. Er zijn maar weinig mensen waarvoor het geslacht van de baby echt niet uitmaakt.

Als het maar gezond is, is bijna een gezegde.

Dat de gezondheid van de baby belangrijker is dan het geslacht vind ik niet meer dan normaal, maar dat het mensen “echt niet uitmaakt” geloof ik inmiddels nog maar amper.

Sinds wij weten dat ons derde kind een jongetje is, regent het met opmerkingen over hoe fijn het wel niet is. EIN-DE-LIJK een jongen!

Leuk voor de man, goed voor het voortzetten van de familienaam, het brengt evenwicht en het maakt ons gezin compleet. Allemaal aannames. Kort door de bocht en ouderwets.

Fijn voor de man: Mijn vriend vindt onze dochters, die totaal verschillend zijn, beide geweldig en had een derde dochter met net zoveel liefde ontvangen als een zoon.
De familienaam: Who cares! Wie maakt zich daar anno 2017 nog echt druk om? Willem Alexander misschien?
Een zoon maakt het gezin compleet: Een dochter had dat in ons geval net zo goed gedaan.

Mensen die over het evenwicht beginnen, die hebben wel een punt vind ik. Een jongen ontwikkelt zich anders, heeft bijvoorbeeld andere wensen voor wat betreft spelen en speelgoed. Toch hoeft ook dat niet het geval te zijn. Ieder kind ontwikkelt zich anders met zijn of haar eigen interesses. Ook dat is van te voren niet te voorspellen.

Maar nu wij een variatie in geslacht hebben, kan ik zeggen:

“Een zoon of een dochter?

Het maakt (G)een fluit uit!”