‘Mama mag het niet weten!’

Worden er nu al geheimen voor mij bewaard? Heeft ze een verrassing? Wat heeft ze gedaan? Of is er iets waarvan ze niet wil dat ik het hoor?

Begint dit nu al!?

Papa mag het wel weten. Oneerlijk. Maar ook best handig, want papa is niet zo goed in het bewaren van geheimpjes. Als jij slaapt, verklapt hij het zonder aarzelen aan mij. Hij heeft mijn aandacht, ik zit op het puntje van mijn stoel en kijk hem verwachtingsvol aan.

Haar grote neef heeft haar een tactiek of eigenlijk een beweging geleerd. Een beweging? Ik laat hem verder vertellen. Voor als het nodig is. Ja…hoezo? Als iemand vervelend tegen haar doet. Vervelend? Wanneer ze fysiek belaagd wordt. Toe maar, dat heb je netjes verwoord. Ja hè! Ja-ha en verder. Hij heeft gezegd dat ze terug moet slaan, zo: WHAPPA! Hij doet Eva na. Het heeft iets schattigs. Wat heb je gezegd? Dat het niet mag, dat ze eerst moet zeggen dat ze het niet leuk vindt, ze weg moet lopen, misschien de juf in kan schakelen en pas als het kind echt niet ophoudt, dat ze hem dan een soeja (heb ik niet gezegd) mag verkopen.

Ik vroeg haar of we het met jou zouden bespreken. Daar was ze duidelijk over:

Nee.

Ik: ‘Néé? Hoezo niet?’
Hij: ‘Dat vroeg ik dus ook. Weet je wat ze zei?’
Ik: ‘Nee…’
Hij: ‘Mama is altijd lief, zij doet nooit stout.’

Altijd lief, nooit stout.

Als ik bij haar in de buurt ben ja, zeker! Maar ze moest eens weten wat ik wel eens zeg over iets terugdoen als ze fysiek belaagd is. Zij ligt boven in haar bed te slapen en ik zit als een bootwerker op de bank te briesen dat ze ook eens links en rechts een flinke WHAPPA moet uitdelen. Flink hard en goed gemikt. Maar ik weet, ze zal het niet doen, want ze is net als ik:

Altijd lief, nooit stout…heilige boontjes, dat zijn wij.