‘Ik heb haar niet gekozen, ik heb haar gekregen!’

Die zin zal ik niet snel vergeten en mijn moeder ook niet. Het gaat over mijn zus. De zin hoort zij eigenlijk te zeggen. Zij heeft mij namelijk “gekregen”, want zij is ouder dan ik, 2,5 jaar. Mijn grote zus! Iedereen wil een grote zus, nou ik dus duidelijk niet.

Het was in onze pubertijd, zij aan het eind van de hare en ik aan het begin van de mijne. We maakten elkaar regelmatig het leven zuur. Zat zij te bellen, dan wilde ik ook en wel NU. Dus ging zij tergend langzaam haar gesprek voeren en heel vreemd de gespreksstof raakte maar niet op. Samen hebben we de deur er toen uit geduwd. Maar als je denkt dat het samenwerken was, dan heb je het mis. We duwden met volle kracht allebei tegen een kant van de deur en blijkbaar ook iets omhoog, zodat hij uit de scharnieren schoot. Stonden we daar met de deur in ons handen. Het telefoongesprek was ineens klaar. Alleen ik heb niemand meer gebeld daarna.

Behalve dat wij elkaar van tijd tot tijd in de haren vlogen, irriteerden we daarmee ook onze ouders. ‘Houd toch eens op! Jullie zijn zussen!’ Hebben wij meer dan eens gehoord. En toen kwam ik met mijn verwijtende fijne zin:

‘Ik heb haar niet gekozen, ik heb haar gekregen!’

Mijn moeder wist even niks te zeggen. Het is ook waarheid als een koe. Geen speld tussen te krijgen. Toch begrijp ik nu, als moeder, (en ongetwijfeld over heel wat jaren en pubertijd later) wel dat ze niet blij is geweest met deze opmerking.

En misschien bagatelliseer ik het, maar het hoort er ook bij. “Ze”, broers en zussen, leren ervan.

Bovendien het gekat en geruzie wordt ook saai en je wordt allebei ouder en in ons geval ook ouder! Haar oudste kind voelde direct zo eigen en vertrouwd en bij nummer twee is dat niet anders. Van haar “kreeg” ik een nichtje en een neefje. En jaren later werd ook zij tante, van mijn kinderen. Hun tante en mijn zus. Ze is er altijd voor mij. We zijn het nog steeds niet altijd eens, maar we respecteren elkaar. Het is houden van, onvoorwaardelijk.

Lieve zus,

Je weet het, ik heb jou niet gekozen. Maar als ik nu wel de keuze zou hebben, dan kies ik jou. Om alles wat jij bent en wat jij voor mij betekent!

Onvoorwaardelijk en voor altijd!