Het “hebben” van drie kinderen (ik weet het, het is geen bezit) is geweldig! En af en toe is er een dag om héél snel te vergeten!

10.30 uur

Het lijkt maar niet op te schieten. Ikzelf ben aangekleed, gedoucht en gepoetst. Net wat andere volgorde, je begrijpt het wel. De peuter en kleuter daarentegen. De peuter rent met ongekamde haren in haar ondergoed door de kamer. De kleuter is wel aangekleed, maar ziet niet in waarom ze haar tanden zou poetsen en haren zal laten kammen. De baby moet eten, dus ik zet de peuter en kleuter in de wacht.

Vinden ze gek genoeg helemaal niet erg.

Fruit doen we vanmiddag, nu mogen ze zelf een koekje pakken. Een race naar de lade. Kleuter wint, opent de lade en de koektrommel. Dit net iets te enthousiast en de trommel valt op de grond kapot, koekjes over de vloer.

Zetten we ook even in de wacht.

Baby blaast van onder en van boven van zich af en ik voel het warm worden op mijn schoot.

Naar boven. In bad. Nu!

Peuter en kleuter hebben bedacht mij even in de wacht te zetten. Geen idee van wie ze dat hebben. Ze horen gek genoeg niet dat ik wat zeg, herhaal en beveel.

Na veel geduld en sijpelende poep, komen we boven. We slingeren de baby in rap tempo door het bad, want hij vindt het geen feest zo vlak na het eten. Dat blijkt wel als hij zich bij het afdrogen onder spuugt. Een extra wasbeurt is vereist.

Beneden aangekomen vertelt de klok mij dat het tijd is voor de lunch. Ook daarin hebben de peuter en kleuter weinig trek. Ze helpen met tafel dekken, vechten om een stoel en eten met moeite één boterham. De één met, de ander zonder korst. Pick your battle. Vandaag begin ik er niet aan.

Peuter op bed. Rust.

Helaas. Peuter gooit de sleepkabel uit. Ze wil drinken, muziekje aan, nee toch uit. Het was al aan, dus schreeuw het er maar uit. Ze krijgt drinken, maar wil een blauwe beker. Ik zeg nee, zij ja. En dusdanig dat ik er bijna bang van word. Bijna, niet helemaal. Nee! Ik loop de  kamer uit. Ze houdt nog even vol, valt dan in slaap.

Kleuter is moe, wil niet naar bed. Wil ik ook niet, anders zit ze vanavond naast mij. Zij wakker. Ik slapend. Ik moet haar bezighouden, maar de baby moet eten. Ik doe mijn best, niet tot tevredenheid met gejammer tot gevolg.

Klaar om samen een spel te doen. Peuter, wakker!

Nu dan echt aankleden en haren doen. Fruit klaarmaken. Ik snijd het fruit, ook de druiven. Tot groot verdriet van kleuter. Omdat de keus is: gesneden druiven of geen druiven, worden de druiven met dikke tranen gegeten.

Peuter en kleuter spelen en de baby slaapt. Tijd om te koken. Eindelijk is het rustig. Iets te…
De baby begint te huilen en als ik ga kijken, staat hij geschrokken met de wagen midden in de kamer, ligt drie kwart van de kasten op de grond en peuter en kleuter snappen niks van mijn irritatie. Ik zucht, neem de baby veilig mee naar de keuken en kook verder.

Voor niks. De lepel wordt enkel aangeraakt door ons en zij kijken er vol afschuw naar. Het wordt een lang durend diner. Het toetje wordt overgeslagen. Onder luid protest gaan ze in bad en in bed. Naar het boek wordt niet geluisterd. Springen op bed vinden ze veel leuker.

Naar bed gaan is een strijd, wordt enorm gerekt en tegen de tijd dat de peuter en kleuter in bed liggen, krijgt de baby eten en val ik in slaap. Ik schrik op…en

we moeten nog opruimen.

Ik zet het even in de wacht!