Daar zitten we. Na gezellige activiteiten in de ochtend zijn we neergestreken bij ons favoriete lunch café. Zij in de kinderstoel aan het hoofd van de tafel en ik ernaast. ‘Gezellig naast jou, mama!’ 

Deze opmerking doet mij stralen. We bekijken de menukaart en maken een keuze. Terwijl we wachten, praten we met elkaar. Eva vraagt dingen waar ze nieuwsgierig naar is. Waarom, hoe dan, wat doet die meneer/mevrouw? En we hebben het over vanochtend. Ik geniet van het moment, van de één op één tijd met onze oudste. Zij en ik samen, meer heb ik even niet nodig.

Wanneer zij druk bezig is om haar lunch naar binnen te werken, kijk ik rond. Aan het raam zie ik, aan twee tafeltjes naast elkaar, aan beide tafels een moeder met hun dochter. Het ene stel is rond de twintig en de vijftig en het andere stel is rond de vier en de vijfendertig jaar oud. Bij het oudere moeder dochter stel zit dochterlief non-stop op haar telefoon. Er is geen oogcontact en er wordt zelfs niet gesproken. Wanneer dochter even naar de wc is, pakt moeder ook de telefoon uit haar tas. Bij het jongere moeder dochter stel is het moeder die op haar telefoon zit en zit de dochter er voor Piet snot bij.

Gezellig zeg!? 

Is de informatie die via de smartphone binnenkomt, informatie van mensen met wie je op dat moment niet samen bent, belangrijker dan het gezelschap waarin je verkeert? Je mist het moment van nu, om schriftelijk te kunnen communiceren met iemand op afstand of om te kunnen zien wat anderen op datzelfde moment doen of misschien ben je wel druk met kijken wie jouw laatst geposte bericht/foto o.i.d. leuk vindt.  Ik weet dat de nieuwsgierigheid op sommige momenten groot is. Of dat je denkt: ‘Dat doe ik even snel.’ Maar er gaan kostbare momenten verloren.

Jouw leven speelt zich af in het nu. Op dit moment. Leef het in het echt en niet (teveel) via social media, want dat wordt dan ineens heel A sociaal.