Hoe anders is het nu dan toen. Toen 1,5 jaar oud, jong en niet wetend wat er zou komen. Je speelde met de pop, zei af en toe “baby” en zat bovenop mijn buik. Niet wetende wat erin zat. Dat bleek wel toen de baby eruit was. Je kwam ons opzoeken in het ziekenhuis en zwaaide liefelijk dag naar de baby. In de veronderstelling dat we die zouden achterlaten. Was dat even een verrassing.

Nu zit er weer een baby in mijn buik. Maar jij bent niet meer zo klein. Al 3,5 jaar en zo wijs. Je vindt het geweldig. Vertelt het aan iedereen die het wil horen en ook aan iedereen die het niet wil horen. Stelt regelmatig vragen.

Zo ook deze avond:

‘In welke buik zaten wij?’

Voor ik antwoord kan geven, vul jij het zelf al in.  ‘Eerst zat ik in jouw buik, toen Saar, toen papa en…’ Ze kijkt bedenkelijk naar mij. ‘Bij wie zat jij eigenlijk in de buik? Want jij kan toch niet in je eigen buik zitten?’ De familie relatie komt aan bod. Toch wel gek dat ik bij oma in haar buik heb gezeten. Maar helemaal niet vreemd dat papa in mijn buik heeft gezeten 😂

Zo loop je met veel vragen rond en stel je ze regelmatig. Het antwoord op de vraag:

‘Hoe komt de baby daar?’

Houd je tegoed lieverd 😉