Het is zover. Vandaag is de dag dat je de spanning van de kindergezichtjes kan aflezen. Van leuke spanning en opwinding.

Sinterklaas komt aan! De start van het kinderfeest. Met een intocht in bijna ieder dorp en elke stad. En niet te vergeten de echte intocht op televisie met de echte Sint! Teveel Sinterklazen bestaat niet, want de echte kan niet alles in zijn eentje.

Het is zo’n heerlijk feest, uit een mooie gedachte ontstaan, uitgegroeid tot een ware traditie die wij als ouders maar wat graag in ere houden.

Ik bedenk mij wel dat ik als de wiedeweerga naar de winkel moet om iets kleins te kopen voor in de schoen(en). Anders vinden mijn kinderen als enige een lege schoen in de ochtend. Zou een geschikt vinkje opleveren van ontaarde moeder.

Saar heeft geen idee, maar Eva is er daarentegen al echt mee bezig. Ze heeft er zin in, ondanks dat ze het een beetje (s)pannend vindt. Om precies te zijn:

‘Mama ik vind de Pieten een beetje (s)pannend.’

Zegt ze als ze de zwarte en witte Piet ziet.

Ik glimlach naast haar op de bank. Dat gezeur over die Pieten. Al vanaf mei! Ik word er doodmoe van. Voor mijn dochter maakt het geen drol uit. Zwart of wit, ze zijn allebei reuze (s)pannend!

De kinderen tellen in dit verhaal.

Ik hoop op gespannen kindergezichtjes van opwinding. Niet van angst door volwassenen die zichzelf en hun mening belangrijker vinden dan het allerbelangrijkste in dit hele verhaal:

Het kind! Laten we dat niet vergeten met elkaar.

Fijne Sinterklaas intocht lieve allemaal!