Een derde van ons leven brengen we slapend door. Tijdens de slaap zijn de meeste spieren in rust, ontspannen en je lichaam herstelt. Daarom is slapen zo belangrijk voor een mens. Wanneer je ouder wordt, niet alleen in leeftijd, maar meer bedoeld als een ouder, dan lijk je de rust nog harder nodig te hebben dan voorheen. En of het een foutje van de natuur is weet ik niet, maar laat het nou net zo zijn dat je minder slaapt na het krijgen van kinderen.

Er zijn grapjes zat over: ‘Slapen als een baby‘ of ‘slapen als de man‘, zijn er twee van. Vooropgesteld moet ik zeggen dat mijn vriend er zeker net zo vaak uitgaat als ik. En bovendien hebben wij weinig klagen. Allebei de kinderen sliepen vlot door en slapen tot een redelijke tijd in de ochtend. Tenminste als ik soms anderen hoor. Maar toch. Hoe heerlijk zou het zijn als ze tot negen uur zouden slapen. Gewoon een keer…of drie…per week!

En dan gebeurt het. In een weekend. Wij liggen wakker vanaf zes uur. En op de andere kamers blijft het stil, muisstil. Bijna verdacht. Het wordt half zeven. Zeven uur. Half acht. Acht uur. En ik lig mij al minstens een uur zorgen te maken. ‘Vind jij het ook zo stil? Hoor jij wat? Doet de babyfoon het niet meer? LEVEN ze nog wel!?’ Met toch wat zorgen loop ik zachtjes bij ze naar binnen. Ze leven nog!!!

En, zijn nu ook wakker.

Brilllljant! Slapen ze eens uit, maak ik ze wakker. Logica is ver te zoeken. Ik heb gelijk een hekel aan mijzelf. Toch raar hoor, moeder zijn, soms.

Kunnen we het de volgende keer niet van te voren afspreken? Een datum prikken om uit te slapen. Ik zeg alvast volmondig: JA! En dan beloof ik, dat ik jullie laat slapen.