We zijn 5 weken, 116 verhuisdozen, 20 potten verf, 14 kleuren en heel wat hout en schroeven verder. De verhuizing zit erop en al zijn er nog wat dingen die we graag willen doen, het grote en belangrijkste werk zit erop.

Hoe vinden wij het? Hoe gaat het met ons? Hoe hebben de afgelopen 5 weken zich gevuld?

Uiteraard begint het met de verhuizing, nu dus 5 weken geleden. Rond 6.00 uur staan er twee wagens, een stel sterke, goed gehumeurde mannen op de stoep, die in no time ons huis in Hoofddorp leeghalen en vertrekken naar Twello. We moeten ons haasten om “ons omaatje” gedag te kunnen zeggen en rijden er dan met de sleutels achteraan.

Hier aangekomen, staan de mannen al voor de deur en hebben ze de spullen bijna net zo snel weer uit de wagens en kasten in elkaar als dat alles in de wagens ging. Een absoluut top team van AA-verhuizers!

De dagen daarna pak ik als een malle dozen uit en richt ik kamers in, zodat we er kunnen slapen de dag voordat Eva jarig is. Dat lukt, natuurlijk lukt dat en zo vieren we haar verjaardag in ons nieuwe huis.

Dan vullen de weken zich snel met:
De omgeving verkennen, nieuwe mensen en kinderen ontmoeten, afspreken met oude bekenden, naar school gaan, werk, een buurtfeest, wandelingen naar de boer, de eerste zwemlessen hier, een borrel met buurvrouwen en heel belangrijk met tussendoor tijd voor elkaar en de gevoelens; hoe gaat het met iedereen/hoe voelt iedereen zich. Dat gaat goed en soms gaat dat minder goed.

Zo ben ik op een middag voor het eerst bij een ander gezin thuis (ook met jonge kinderen) om mijn kinderen op te halen. Alle kinderen (allen jonger dan Eva) zitten heerlijk aan tafel te keuvelen, wanneer Eva in ene hardop zegt:

‘Mama, kinderen uit mijn klas zeggen dat Sinterklaas niet bestaat!’

Dusss, had je niet een ander moment kunnen kiezen om deze bom te droppen? Prettig kennis te maken, fijne avond en tot ziens maar weer!

Het is goed gekomen. Iedereen gelooft nog, behalve Eva. Wat oké is. Ze is niet verdrietig.

Verder fiets ik regelmatig rond met mijn beste vriend: Google maps. Ik heb er zelfs zo’n prachtige standaard voor op mijn fiets voor gekocht. Maar inmiddels weet ik al best de weg(en) te vinden.

En het is waar wat iedereen zegt: er is hier meer ruimte en rust. Het is minder druk, er is minder geluid en er lijkt meer tijd in een dag te zitten. Mensen lopen minder hard, er lijkt minder te hoeven. Al is dat in werkelijkheid niet te meten, het voelt wel zo. En daar gaan we goed op!

Ons nieuwe thuis. Waar we nu al enorm (van) genieten en waar wij nog zoveel meer gaan ontdekken. Het voelt lekker, het voelt goed en het is een cadeautje om weer dichterbij familie en (oude) vrienden te wonen.