Al dagen loop ik rond met zinnen in mijn hoofd, die maar geen verhaal willen worden. Het onderwerp is te veelomvattend om in één blog te kunnen verwoorden. Het, ze is overweldigend, innemend, soms vermoeiend, vaak hilarisch, lief en onbenullig tegelijk.

Bijna 3 jaar geleden kwam jij in ons leven. In mijn buik voelde ik al, dit is een totaal ander kindje. Kalm met zo nu en dan een krachtige beweging. Bijzonder om te zien dat je zo klein, nog geborgen in mijn buik, al zoveel weggaf over jouw persoonlijkheid.

Je bent lief, zo vertederend! Tot je iets wil of juist iets niet wil, dan komt het krachtige naar boven. Ik kan op mijn kop gaan staan, jou overtuigen van mijn gelijk en mijn poot stijf houden, maar je geeft niks toe. Net zo weinig als ik. Ik weet hoe je bent, omdat ik ook zo krachtig kon (en kan) zijn. Misschien is het ook daarom dat je zo graag bij mij bent. Heerlijk liggen aan mijn kant van het bed, naast mij zitten en door mij gedragen worden. Je wordt al drie, bent al zo groot, maar nooit te groot om gedragen te worden.

Drie jaar en drie turven hoog heb je in no time de harten van mensen veroverd. Weer dat lieve, nu gecombineerd met het guitige komische. Die blik waarmee je dingen zegt, bezorgt anderen een lach en mij een extra rimpel in mijn voorhoofd. Van verbazing, hoe je het nu weer verzint en puur omdat ik mijn gezicht in de plooi probeer te houden, want ja ik ben jouw moeder. Uiteindelijk moet ik jou toch dingen bij brengen. Ik ben een kei geworden in het uitstellen van lachen. Je hebt mij veel geleerd lieve Saar. Bedankt daarvoor.

Lieverd,

Van harte gefeliciteerd! Blijf zoals je bent. Kleur buiten de lijnen, spring hard, dans veel, wees lief en weet dat ik je altijd dragen zal!

Dikke knuffel en blaaskus mama